คุณคิดว่า ตายแล้วไปไหน

ผมก็ไม่รู้อย่างแจ่มแจ้งนะว่าตายแล้วไปไหน

แต่ผมว่านรกสวรรค์มีจริงแน่นอน

เอาละมาคุยกันในกระทู้นี้เลย คิดว่าตายแล้วจะไปไหนกัน

ปล.อย่านอกเรื่องเกินไปนะ

ไปที่ชอบที่ชอบ

เจอเรปแรกแล้วหมดมุขเลย

ไปผู้คอตาย กินยาตาย ยิงตัวเอง หรือให้รถทับก็ได้ครับ แล้วจะรู้อย่างแจ่มแจ้ง(สมใจ)

เมื่อบอร์ดหมดยุคศิวิไลซ กลับมาเป็นบอร์ดเงียบๆ ดำๆ เสียวสันหลังเหมือนเดิม กระทู้สิ้นคิดก็เริ่มโผล่มาแล้วสินะ

นอกเรื่องไปตั้งบรรทัดนึง มาเข้ารื่องกันดีกว่า คงอยากรู้กันกระมัง มาบ่นอะไรให้ฟัง อาจถึงกับโดนแบน~ (เย้ย)

ผมคิดว่า ตายแล้วก็น่าจะไปในที่ๆควรไปอ่ะนะ

(ว่าแต่... ใครเล่าจะมาให้คำตอบอย่างกระจ่างได้ละเนี่ย เนอะ...)

ไม่รู้ค่ะ

คำตอบคือ ไม่รู้ แต่ที่ผมได้คิดไว้มันคือความว่างเปล่าหรือเราตกอยู่ในความว่างเปล่า

Wiser พิมพ์ว่า:

คำตอบคือ ไม่รู้ แต่ที่ผมได้คิดไว้มันคือความว่างเปล่าหรือเราตกอยู่ในความว่างเปล่า

ก็คือ คล้ายๆไลท์จากเดธโน้ตที่พอตายไปก็ว่างเปล่าสินะ

โอ..ถ้าอย่างนั้นก็แปลกดีแหะ

แต่ถ้ามีจริงๆ ผมไม่อยากให้มีเลยนะ ความว่างเปล่า.. คำตอบอย่างจริงๆว่าตายแล้วไปไหนก็ยังไม่รู้ ผมว่าไว้ตายเดี๋ยวก็เห็นเองแหละ

[quote="cacarot52"]

Wiser พิมพ์ว่า:

คำตอบคือ ไม่รู้ คำตอบอย่างจริงๆว่าตายแล้วไปไหนก็ยังไม่รู้ ผมว่าไว้ตายเดี๋ยวก็เห็นเองแหละ

นั่นใช่คำตอบแน่หรอครับ - -

คุณไวบอกผมว่า ว่างเปล่า ในที่นี้คือ "หัวตูว่างเปล่า" น่ะ

ฟังดูเป็นคำตอบที่เหมือนจะตอบเอาฮา แต่ความจริงแล้ว ลึกมากครับ

มันตรงตามหลักแนวคิดของพวก มนุษย์ หรือ จิต หรืออะไรนิยมสักอย่าง (ซึ่งความจริงจำชื่อมันไปก็เท่านั้น)
ที่บอกว่า ทุกสรรพสิ่งคือเรา เมื่อเราดับ หรือต่อให้ไม่ดับ แต่ไม่สามารถจดจำเรื่องที่ผ่านไปแล้วได้ นั่นก็ไม่ใช่เรา

เท่ากับว่า นั่นคือ "ความว่างเปล่า"






แต่ถึงจะมีแนวคิดนั้นอยู่ ผมก็ไม่คิดว่ามันจะถูกต้องจริงๆหรอก
ลึกๆแล้ว ผมเชื่อว่าตายแล้วก็ต้องมีที่ไปแน่นอน เพราะสสารไม่สามารถหายไป มันทำได้อย่างมากสุดก็แค่ "เปลี่ยนไป"

เราแค่กลายเป็นอย่างอื่น ที่ไม่ใช่อย่างเดิม และบังเอิญว่าสิ่งที่เราเป็นหลังจากม่องเท่งไปแล้วนั้น บังเอิญเป็นสิ่งที่เราไม่อาจสัมผัสได้ด้วยคอมมอนเซนท์

มนุษย์ชอบพูดว่า สิ่งที่พิสูจน์ไม่ได้ เป็นเรื่องไร้สาระ ไม่ใช่วิทยาศาสตร์ และไม่มีอยู่
นั่นเป็นความโอหังของมนุษย์ที่คิดว่าตัวเองเป็นสิ่งทมีชีวิตที่สามารถสัมผัสทุกสรรพสิ่งในจักรวารนี้

เราเป็นใคร เราก็แค่ ฝุ่นธุลีเล็กๆ ในท้องนภาดำ

ไฉนจึงคิดว่าตัวเองสามารถสัมผัสได้ทุกสรรพสิ่ง เพียงเพราะตาไม่เห็น หูไม่ได้ยิน ลิ้นไม่อาจรู้รส ไม่ได้กลิ่นของมัน และจับต้องมันไม่โดน ก็พูดว่าสิ่งนั้นไม่มีอยู่เสียแล้ว




อย่าลืมว่า ไม่ต้องอะไรไกลเลย แค่ซุปเปอร์โซนิคของค้างคาว
กลิ่นที่มดใช้สื่อสาร
สีแสบทรวงของดอกไม้เมื่อมองจากตาของผีเสื้อ
ลิ้นของงูที่จับได้แม้กระทั่งความร้อน
และปีกของนก ที่จับได้แม้แต่อากาศ

ของแค่นี้มนุษย์ก็ไม่มีปัญญาสัมผัสได้ด้วยตัวเองแล้ว ขณะที่สัตว์เหล่านั้นทำได้ เราก็แค่มองอะไรแคบไปนิดเท่านั้น


เครดิท : สุดหล่อแห่ง BR เวิล์ด

กลิ่นที่มดใช้สื่อสาร
สีแสบทรวงของดอกไม้เมื่อมองจากตาของผีเสื้อ
ลิ้นของงูที่จับได้แม้กระทั่งความร้อน
และปีกของนก ที่จับได้แม้แต่อากาศ

เป็นเรื่องที่สามารถพิสูจน์ได้ด้วยวิทย์ยาศาสตร์ครับ

ลำพังประสาทสำผัสของมนุษย์ สำผัสได้เพียงแค่เล็กน้อยของสิ่งที่มีอยู่ในธรรมชาติ

คลื่นที่มนุษย์ไม่ได้ยิน แต่เครื่องกลสามารถพิสูจน์ได้ ก็มีนับหมื่น

ไม่ต้องรวมกลิ่น ที่ไม่ถึง1ใน10ของทุกกลิ่น สีที่ตาของมนุษย์จำแนกได้ก็ยังน้อยกว่าสัตว์บางชนิด

ถึงตอนนี้นยังไม่สามารถรับรู้ได้ทุกอย่างก็ตามเถอะ


ข้อความข้างบน อย่าเข้าใจผิดนะครับว่าสิ่งที่มนุษย์สัมผัสได้เป็น เพียง จากการสัมผัสด้วยประสาททั้ง5อย่างเดียว

เรื่องนั้นผมเข้าใจครับ (ถ้าอ่านข้อความผมดีๆ ละเอียดๆสักหน่อยนะ)

มนุษย์มักจะตีความสิ่งที่ไม่รู้หรือไม่เข้าใจว่า สิ่งนั้นไม่มีอยู่น่ะครับ นี่เป็นพื้นฐานความคิดของมนุษย์ส่วนหนึ่งในปัจจุบัน
และมนุษย์ส่วนใหญ่ยังไม่มีความสามารถในการหยั่งรู้และเข้าใจทุกสรรพสิ่ง (สังเกตว่าผมไม่ใช้คำว่าวิทยาศาสตร์) และทั้งๆ ที่ตัวเองก็ไม่ได้มีความสามารถนั้น แต่กลับพูดฟันธงว่า "บางสิ่ง" ไม่มีอยู่ ได้อย่างเต็มปากเต็มคำ

นั่นล่ะคือสิ่งที่ผมต้องการจะบอก นั่นล่ะ ความโอหังของมนุษย์

ลุงไอสไตน์เคยบอกไว้ว่ามิติที่ 4 คือมิติกาลเวลามีอยู่จริง มีทั้งอดีต ปัจจุบัน อนาตค ซึ่งเกิดขึ้นพร้อม ๆ กัน ฉะนั้นตายแล้วเกิดใหม่มีอยู่จริงแน่นอน ไม่ใช่ตายแล้วขึ้นสวรรคหรือนรกนะ คือตายแล้วเกิดทันทีนะจิตวิญาณเราจะ Random ไปยัง อดีต หรือ อนาตค เท่านั้น ดังกับคำที่พี่แมวบอกไว้ว่า "ไปที่ชอบที่ชอบ"